Hoi hoi!

Sorry voor de vertraging jongens, maar er is een hoop gebeurt afgelopen week. Hele leuke dingen, maar ook minder leuke dingen. Het leuke van vorige week is dat Luc eindelijk langs kwam, YAY! Het was zo gezellig. Ik zal eventjes een beetje dag tot dag beschrijven, anders loopt het hele verhaal door elkaar ;)

Maandag: vandaag maakte ik een extra lange dag, volgensmij was het 6u toen ik naar buiten liep, terwijl mijn normale eindtijd tussen 4u en half 5 ligt. Ik was moe! Snel de bus naar huis en de hele avond niks doen.

Dinsdag: Luc komt! Eindelijk. Vroeg beginnen zodat ik op tijd klaar ben met werken. Oh, Luc heeft vertraging. Dan werk ik maar een beetje langer door, zodat ik nog meer vrije uren krijg deze week! Hup weer aan het werk en om half 6 de bus in naar het vliegveld om Luc op te halen. ’s Avonds lekker uiteten, mijn kleren halen in het appartement en snel naar ons eigen appartementje!

Woensdag: weer vroeg op, want ik moet gewoon naar stage. Luc heb ik kennis laten maken met de andere medewerkers daar, en daarna is hij zelf op pad gegaan. Om 3u was ik klaar, dus zijn we snel naar huis gegaan, lekker gegeten (Luc had weer eens gekookt!), klaargemaakt en op de bus naar Valletta gestapt. Daar hebben we een beetje rondgelopen en later zijn we op het terras gaan zitten met een fles prosecco. Eventjes lekker genieten met ons 2tjes.

Donderdag: de laatste stagedag van deze week! Ook vandaag weer om 3u klaar, dus we hebben de hele avond voor onszelf. ’s Avonds zijn we eerst bij de Salsa bar in Paceville gaan zitten, en later kwam Chelle ons joinen. Daarna gingen we opstap in Footloose, de Nederlandse bar. Het was erg gezellig! En laat, half 4 waren we thuis. Niet dat dat normaal een probleem is, maaaar….

Vrijdag, 7:30: de wekker gaat. “Ik voel me nog een beetje zat”, hoor ik mezelf nog zeggen. Dat belooft wat, want om half 10 moeten we in Sliema zijn voor onze boottocht naar Gozo en de Blue Lagoon. We vertrokken al een beetje eerder, zodat we nog duikbrillen konden kopen. Gelukkig viel het allemaal wel mee, en kon ik op de boot met volle teugen genieten. Eerst gingen we met de boot naar de Blue Lagoon. Daar konden we met een speedbootje mee richting de grotten, en daarna hebben we nog even gesnorkeld. Voor dat we het wisten vertrok de boot weer. Toen we eenmaal aan het varen waren, besefte ik me dat mijn spijkerbroekje weg was. Je spijkerbroekje weg? Ja mijn spijkerbroekje weg. Ik denk dat hij de zee leuker vond dan het landleven, dus besloot hij een duik te nemen. Ik hoop dat hij en Spongebob een gelukkig leven tegenmoed gaan. Nou goed, mijn broekje achter me gelaten vaarde we door naar Gozo. Daar hadden we ook weer een stop waar we konden zwemmen en snorkelen. De terugreis duurde bijna 2u, dus Luc en ik zijn lekker bruin geworden op de boot. Het was echt genieten. ’s Avonds had Luc weer lekker gekookt en lagen we er weer redelijk op tijd in want zaterdag beloofde ook een drukke dag te worden.

Zaterdag: de wekker ging weer vroeg, en de sfeer zat er goed in. Vandaag stond Mdina op het programma, de stad waar veel films en series worden opgenomen (zo ook Game of Thrones, mijn favoriete serie). Mdina was super mooi, maar na een paar uurtjes hadden we het ook wel gezien daar en besloten we naar de Dingli Cliffs te gaan. Dat was erg indrukwekkend! De kliffen waren echt mega groot! Niet normaal. Maar goed, na een tijdje was ik wel toe aan een verfrissende duik, dus hup de bus in en op naar de Blue Grotto. Hier kon je echt mega mooi snorkelen! Luc en ik waren een beetje van de rest van de mensen weggelopen, dus we hadden een beetje een privéklif voor onszelf. Helaas hebben we op de terugweg gelijk kennisgemaakt met het typische Maltese openbaarvervoer. De bus kwam niet opdagen, verdorie. Laat op de avond kwamen we terug in het appartementje, werd er een pizza in de oven gegooid en moesten de koffers ingepakt worden. De koffers ingepakt? Ja, de koffers ingepakt… we hadden eerder deze week namelijk het vreselijke nieuws gekregen dat de vader van iemand in de vriendengroep van Luc was overleden. Zondagochtend vroeg hadden we het vliegtuig terug naar huis.

Zondag: de wekker gaat vroeg, de taxi is mooi op tijd en zet ons netjes af bij het vliegveld. Alles verloopt prima en we zijn eerder dan verwacht terug in Dusseldorf op daar opgepikt te worden door de ouders van Luc.

Maandag: lekker uitslapen en de hele dag niks doen. ’s Avonds eventjes snel op bezoek thuis en daarna sushi eten met Luc. We willen toch nog een beetje het vakantiegevoel hebben.

Dinsdag: de dag van de crematie van Lei. Na de persoonlijke mis gaan we met de vriendengroep wat eten. ’s Avonds ploffen Luc en ik op de bank en proberen we er nog een fijne avond van te maken. Dubbele gevoelens spelen op deze dag. Het verlies van Lei komt bij iedereen hard aan, maar ook het feit dat ik de volgende morgen weer in het vliegtuig stap naar Malta is niet gemakkelijk.

Woensdag: de wekker gaat weer vroeg, om 6:55 gaat mijn vliegtuig weer richting Malta. In het vliegtuig schrijf ik ook weer een groot deel van mijn blog. Vandaar ook dat deze week een hoop vertraging heeft opgelopen met het plaatsen van mijn blog! Hoe de rest van de week is verlopen, horen jullie in week 4.

Liefs, Iris